Зөв оршихуй..

Би түүнийгээ дандаа л гомдоох юм. Үргэлж туниад л. Тэгээд л өөрийн буруу байтал байнга уучлалт гуйлгана. Өөрөө гомдох бас шаналах дургүй хирнээ л түүнийгээ тийм байдалд  оруулчихдаг гэж бодохоор... 

Хүн гэдэг бусдаас хайрыг авчихаад хариу барьдаггүй бардам нэгэн, хариу барихгүй хирнээ хайрыг бүхэлд нь эзэгнэхийг хүсдэг шуналтай нэгэн юм шигээ.  

Өнөөдөр гомдож тунирхсан ч маргааш болоход энэ бүхэн тэнэг зүйл байсныг ойлгох. Бодолгүй хэлсэн ганц үг, яаруу гаргасан нэг шийдвэр хүнийг яаж гомдоож болохыг эсвэл сэтгэлд нь арилахгүй сэв үлдээж болохыг мэдэх хэрэгтэй ч юм шиг. 

Юманд хүлээцтэй бас уурын мунхагаар биш саруул ухаанаар шийдэх нь хамгийн зөв арга гэдгийг ойлгосоон. Хүн болгон нэг л амьдарч бас эцэстээ үхдэг. Иймээс яг одоо л байгаа энэ цаг хугацаандаа өөрийн хажууд оршин буй аз жаргалыг мэдэрч сэтгэл хангалуун амьдрах хэрэгтэй. Хайртай хүмүүсээ хайраж, хайртай гэдгээ хэлж бие биенээ хайрлаж амьдрах хамгийн чухал....

Би гэж...

2:47.... Миний хайр энд надтай цуг байгаа. Өдөр бүр уулзаж өдөр бүр түүнийгээ тэвэрч, өдөр бүр үнсэж, хүссэнээрээ эрхэлж, санаж бэтгэрсэн хоног бүрийнхээ тоогоор бие биенээ хайрлаад л... Хайртайгаа байх ийм сайхныг мэдрээгүй уджээ.

... Гэтэл хүн зовлонг даадаг атлаа жаргалыг даадаггүй гэж үнэн юмаа. Хол байх үнэхээр хэцүү байсан атлаа бас ойр байна гэдэг хүнийг улам л шуналтай болгох юм. Хамт байх тусам улам илүү хамт байгаад л баймаар, дэргэдээсээ  огтхон ч холдуулмааргүй. Холдвол галзуурах дөхөх юм. Гэтэл би түүндээ ямар хэцүү байгааг ойлгоогүй л явж дээ. Ир, хурдан ир санаад байна.. Яахаараа надтай хамт байдаггүй юм гээд л үргэлж хоргоогоод. Өөрөө яв гэж хэлчээд орой ганцааранг минь явууллаа гэж уурлаад л....

Гэр бүл, найз нөхөд анги хамт олон гээд түүнд өчнөөн хүмүүс бий. Тэр ганцхан минийх биш шүү дээ. Өөр хүмүүст ч гэсэн цаг гаргах хэрэгтэй. 

Одоо би дахиж чамайгаа зовоохгүй ээ. Санаж байна хурдан ир гэж хэлэхгүй. Хэцүү байгаа ч өөрийгөө барьж өөрийгөө дийлнэ.... Санаа битгий зов оо миний хайр..