Ээждээ би хайртай...

Дөнгөж сая дүүдээ ээждээ бичих захидал гэсэн зохион бичлэг бичиж өглөө. Тэгсэн яагаад ч юм би өөрөө ээждээ захидал бичмээр санагдчлаа. хэхэ

Би ээждээ дэндүү их хайртай. Дэндүү их хайртай боловч хайртай гэж хэлж чаддаггүй. Тэгсэн мөртлөө л ээжийгээ гомдоочихно. Хааяа уурлуулж сэтгэлийг нь өвтгөнө. Гэвч ээж гэдэг хүн ямар агуу, уужим сэтгэлтэй хүмүүс байдаг юм бэ?? Үргэлж л намайг уучилж, үргэлж л намайг энхрийлэн хайрлах юм. 

Ээж минь миний хувьд наран. Тэнгэрт нар байдаг бол миний хажууд бас нэг нар байдаг. Ээжрүүгээ гараа алдлан гүйхэд урдаас халуун дулаан илч төөнөдөг. Инээмсэглэхэд нь гэрэл цацарч, энэ хорвоогийн бүхий л зүйлийг гэрэлтүүлэх мэт... 

Бүүр бага байхдаа би ээжийнхээ хормойноос зуурчаад хошуугаа цорвойлгон эрхлэх дуртай байлаа. Харин одоо бол юун тэгэх үнсүүлэх маань ч ховор болсон шүү. Гэхдээ л ээждээ үнсүүлэх маш гоё.

Эх хүн ясаа заадсаараа салтал өвдөж байсан ч энхрий үрээ төрүүлэхийн тулд тэвчээрийн дээдийг гаргаж чаддаг гайхамшиг...Үрийнхээ төлөө өөрийгөө зориулж чаддаг, үнэхээр агуу хайрын эзэн "эх хүн гайхамшиг". 

Ингээд бодохоор ээждээ гаднаа хайраа гаргаж чадахгүй ч гэлээ сэтгэлээрээ ч болов хайртай гэдгээ мэдрүүлж байх хэрэгтэй юм шигээ. Би ээждээ хайртай....

Биеэсээ холдуулж чадаагүй тэр л үнэр. Тэр л харц... Миний хайрынх...

Санаж байна хайраа.. Чинийхээ дулаахан гарыг, зөөлхөн уруулыг, намайг энхрийлэн ширтэх харцыг, намайг согтоодог тэр л үнэрийг.. Бүгдийг нь маш ихээр санаж, шаналж байна.
Хайрыгаа санаад, санаад яаж ч чадахгүй байгаадаа маш их хэцүү байна. Хамтдаа аз жаргалтай байсан, гар гараа бариад зөөлхөн алхсан тэр үдэш, дахиад бие биенээсээ холдохгүй юм шиг тэврэлдэн хоносон тэр шөнийг дахиад эргээд ирээсэй гэж хүсэхдээ яагаад ч юм нулимс урсах гээд байх юм.. 
Өмнө нь яаж тэвчсэн юм бол ооо.. Яаж 9сар тэвчиснээ санахгүй байна.. Дахиад яаж хүлээхээ ч мэдэхгүй байна.. Гэхдээ л дэндүү их хайртай болохоор хүлээнэээ.. Хүлээнэ. Хүлээнэ хайраа чамайгаа... 

Урагшааа,,,

Сайн уу??? хэхэ хайрдаа хэлж байгаа юм аа.. 

Оюутан болоод нэг л зав муутай байх шиг.. Тэгсэн мөртлөө маш их завтай ч юм шиг. Оюутны амьдралд дасах хэцүү юм шиг л байна. Оюутан болсон эхний сар хайнга, бөгөөд маш их аз жаргалтай өнгөрсөн. Миний хайр ирээд бөөн бөөн аз жаргал. Гэхдээ хичээлээ жоохон орхигдуулсан талтай л даа.. Гэхдээ л миний хайр хамт байсан болохоор мааш мааш их гоё байсан. Харин одооноос л хичээлээ сайн хийх гээд Яавал онц сурах талаар нилээн юм бодлоо.

1. Лекц болон семинарт хамгийн урд эгнээнд суух. Энэ надад их таалагдсан шүү. Хэдэн   өдрийн лекц семинарт урд суугаад үзсэн нойр ч бага хүрэхийн, тэгээд хүрсэн ч ямар багшийн өөдөөс харчаад унтаад байлтай нь биш гээд гөлийгөөд л суугаад байлаа. Ашигтай юм байна шүү.

2. Хичээлдээ хоцрох болон таслахгүй байх. Би ч хичээлээ таслаад байдаггүй л дээ. Гэхдээ лекц бол тасалчихдаг тал даа. Гэхдээ одооноос таслахгүй ээ. Ажа ажа амжилт.

3. Гэрийн даалгавар, бие даалтаа цаг тухайд нь хийх. Энэ бол маш чухал. Одоо миний урд гэрийн даалгавар овоорцон л байна. Яаж хийнээ гэж бодоод л сууж байна. Гэхдээ хийдэг л байх даа. Ер нь одооноос гэрийн даалгавраа цаг тухайд нь хийгээд байх юм бол чөлөөт цаг ч их гарах юм шиг байна.

4. Зохион байгуулалттай байх. Цагийн хуваарь гаргаж эхлээд байгаа. Юу хийх ёстойгоо тэмдэглээд авчихаж байвал ядаж л мартахгүй шүү дээ. 

За ингээд л сураад л байдаг хэрэг ээ.. 

Миний хайр ч гэсэн одооноос маш их хичээгээд лаг сайн сураарай за... Өдөр бүр чамайгаа бодоод л хайр нь хичээгээд л байгаа шүү.. Чамдаа зөндөө их хайртай шүү...

2011-10-05 УБ

Гудамжинд нэг л дотно, уянгалаг хос хоолой эгшиглэнэ. Гудамжинд тэр болгон сонсоод байхааргүй гайхалтай сайхан аялгуу байлаа. Хоолойнд нь насны сөөнгө тогтсон боловч бусдыг уярааж, сэтгэлд нь хүрч чадах тэр л дуу хоолой яг л залуугаараа мэт...

Хэн юм болоо хэмээн сонирхон ажваас 70 шүргэж яваа болов уу гэмээр 2 хөгшин, өвгөн нь баян хөгжим тоглож, эмгэн нь хоолой хоршин дуулна.. Хажуугаар нь өнгөрөх хүмүүс 200, 300төгрөг хандивлаж, зарим нэг нь дээгүүр харан ихэмсэг өнгөрнө.. Улаанбаатар хотын  байдаг л нэг дүр зураг.. Гэвч энэ арай л өөр. Арай л өөр гэсний учир нь эмгэний гарт, зүүн гарын ядам хуруунд энгийн мөнгөн бөгж нарны гэрэлд гялтагнан эмгэн үе үе бөгж рүүгээ харан өвгөнийхөө зүг халуун дулаанаар ширтэх нь сэтгэлд нэг л дотно... Өвгөн эмгэн рүүгээ бас л дулаахан харцаар энхрийлэн харна.. Эмгэндээ энэнээс илүү сайхан бөгж авч өгөх байсан юм гэж дотроо харуусан бодож байгаа болов уу гэж би таалаа..

"Ай хөөрхий Жинжиймаа" эмгэний  хоолой нэг л тааламжтай...

Өвгөн хажуудаа байх цүнхээ уудлан хоёр зүсэм талх жоохон хиам гаргаж ирлээ. Нэгийг нь эмгэндээ, харин нөгөөхийг нь өөрөө идэх болов уу гэтэл хажууд нь сүүлээ гозогнуулан хөдөлгөх жаахан гөлөгт өглөө. "Сургууль руугаа явах болжээ"

 Жаварлаг атлаа бүүдгэр нар ээсэн өдөр дуусч, салхи сэвэлзэн нэг л жихүүн бүрэнхий болсон байлаа. Нөгөө хоёр хөгшинийг байгаа болов уу гэтэл байсангүй.  Бие биенээ түшин гэрийнхээ зүг алхцгаасан байхдаа.. Гэр нь хаана байдаг юм бол. Одоо хүйтэрч байгаа болохоор даарч байгаа байх даа. Даараагүй л байгаасай, тэр хоёр хосоороо бие биедээ тийм их хайртай юм чинь даарахгүй л байх, харин тэр гөлөг...

Ер нь хүн гэдэг хичнээн ядуу байлаа ч бие биенээ үнэнчээр хайрлж, бие биедээ дэм болон амьдарна гэдэг жинхэнэ баялаг мэт... Хичнээн ядуу байлаа ч өөр бусдыг өөр шигээ санаж хайрлана гэдэг жинхэнэ ухаан юм шиг ээ..